اثربخشی افشای هیجانی نوشتاری بر کاهش علائم افسردگی، افزایش امید و تغییر مفهوم خود در نوجوانان پسر آسیب دیده شهرستان ارومیه در سال 90

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی افشای هیجانی نوشتاری بر کاهش علائم افسردگی, افزایش امید و تغییر مفهوم خود در نوجوانان پسر آسیب دیده بود. بدین منظور در چارچوب روش پژوهشی نیمه آزمایشی 30نفر از نوجوانان پسر آسیب دیده 12 تا 18 ساله با مراجعه به سازمان بهزیستی و از میان نوجوانان بی سرپرست یا بد سرپرستی که در خانه های نگهداری ازاین افراد به سر می بردند به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (15نفر) و گروه کنترل(15 نفر) تقسیم شدند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان قبل از شروع مداخله و همچنین پس از اتمام مداخله پرسشنامه های افسردگی بک (1961), امید اشنایدر و آزمون افتراق معنایی آزگود را تکمیل کردند. پس از انجام پیش آزمون، برنامه افشای هیجانی نوشتاری طی 3 جلسه، هر جلسه به مدت 20 دقیقه طی سه روز متوالی اجرا شد. برای تحلیل داده ها از روش کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که افسردگی و امید پس از اجرای افشای هیجانی نوشتاری در گروه آزمایش بهبود یافتند. اما در مولفه مفهوم خود تغییر معناداری صورت نگرفت در نتیجه در زمینه کار با نوجوانان آسیب دیده، افشای هیجانی نوشتاری با توجه به ماهیت آن به مثابه یک روش مداخله ای, بسیار کارآمد و نوید بخش به نظر می رسد.